Kłykciny kończyste (brodawki weneryczne, brodawki płciowe) należą do grupy schorzeń wywoływanych przez wirusy brodawczaka ludzkiego (human papillomavirus – HPV). Manifestują się w różnoraki sposób – mogą być białe lub różowawe, płaskie lub wyniosłe, gładkie lub zrogowaciałe, brodawkowate lub guzowate. Mogą zająć zarówno skórę, jak i błonę śluzową. U mężczyzn lokalizują się najczęściej na prąciu, mosznie oraz okolicach odbytu i pachwin.
Kłykciny kończyste występują głównie w okolicy narządów płciowych, lecz mogą pojawiać się na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła, krtani oraz w okolicy odbytu.
Są zwykle bezobjawowe, jednak w niektórych przypadkach mogą powodować świąd, pieczenie, ból w trakcie stosunku, krwawienie lub wysięk z okolicy objętej chorobą.
Ocenia się, że kłykciny kończyste można stwierdzić u około 1% osób aktywnych seksualnie i stanowią ono jedno z częstszych rozpoznań stawianych przez lekarzy urologów, ginekologów i wenerologów. Zakażeniu ulegają głównie osoby młode, aktywne seksualnie. Wirusem mogą się zarazić zarówno kobiety, jak i mężczyźni, bez względu na wiek. Szacuje się, że nawet 80 proc. populacji doświadczy kontaktu z wirusem HPV w ciągu życia. Średni wiek chorych waha się od 20 do 39 lat. Okres inkubacji wirusa HPV, czyli okres od momentu zakażenia do pojawienia się brodawek płciowych bywa zmienny i wynosi średnio od 3 do 6 miesięcy. Samoistna eliminacja wirusa z organizmu trwa około 1-2 lata. Jest to i tyle istotne, że nawet osoba bez objawów jest nosicielem i może nieświadomie zakażać innych.
Zidentyfikowano ponad 200 podtypów HPV, które można podzielić na 2 grupy pod względem ryzyka wywołania raka: niskiego i wysokiego ryzyka onkologicznego. Spośród typów niskoonkogennych najczęstsze są 6 i 11 i to właśnie one odpowiedzialne są za występowanie kłykcin kończystych oraz tzw. kurzajek. Typy wysokoonkogenne, np. 16 i 18 mogą wywołać raka szyjki macicy, raka prącia, odbytu i nosogardzieli u obu płci. Z tego powodu profilaktyka zakażeń HPV, poprzez między innymi szczepienia oraz leczenie zakażeń u obojga partnerów są niezmiernie ważne.
Opis przebiegu proponowanej procedury medycznej
Chirurgiczne usunięcie kłykcin kończystych jest zabiegiem wykonywanym w znieczuleniu miejscowym. Do usuwania kłykcin stosuje się laser CO2, którego duża precyzja pozwala na usuwanie zmian skórnych bez naruszania zdrowych tkanek z delikatnych partii ciała takich jak prącie. Dzięki temu terapia jest efektywna, a czas potrzebny na gojenie i rekonwalescencję krótki. Po zabiegu nie zostają blizny, a sam zabieg nie wpływa na aktywność seksualną czy płodność pacjenta.
Konsekwencje zabiegu
Po zabiegu występuje niewielki ból ze strony rany operacyjnej, jednak zwykle do jego uśmierzenia wystarczają powszechnie dostępne leki przeciwbólowe. Bezpośrednio po operacji występuje obrzęk, może pojawić się krwiak podskórny i przejściowe zaburzenia czucia na skórze.
Po zabiegu przez około dwa tygodnie należy wstrzymać aktywność seksualną. W tym czasie wskazane jest noszenie naturalnej, przewiewnej bielizny. Przez tydzień nie należy się kąpać w wannie i zbiornikach zewnętrznych.
Opis innych dostępnych metod leczenia
Spośród dostępnych metod usuwania kłykcin kończystych laseroterapia cechuje się najwyższą skutecznością i najlepszym efektem kosmetycznym. Kłykciny można usunąć też poprzez chirurgiczne wycięcie, elektrokoagulację (diatermię) lub z zastosowaniem krioterapii. Drobne zmiany można wyleczyć płynami lub maściami.
Opis przebiegu pozabiegowego
Po zabiegu pacjent pozostaje w placówce przez 30 – 60 minut celem obserwacji. Może odczuwać dolegliwości bólowe w miejscu zabiegu. Może wystąpić drobne krwawienie z ran oraz sączenie niewielkich ilości surowiczej wydzieliny. Nie należy się tym niepokoić, jest to zwykły objaw. Jeżeli pacjent zauważa sączenie się z rany wydzieliny ropnej, konieczne jest skontaktowanie się z lekarzem operującym, personelem placówki lub ze szpitalnym oddziałem ratunkowym. Dalsza opieka po zabiegu sprawowana jest ambulatoryjnie.